Obróbka galwaniczna stali
Obróbka galwaniczna stali
Obróbka galwaniczna stali – działania zmierzające do zmniejszenia bezpośrednich i pośrednich strat wskutek korozji metali, czyli procesów niszczenia ich struktury pod wpływem środowiska (np. powietrze, gazy przemysłowe, woda słodka i morska, grunt, w tym gleba). Działania są podejmowane na etapie[1][2]: projektowania urządzeń i instalacji – np. wybór materiałów konstrukcyjnych (np. stal kwasoodporna, stal żaroodporna), projektowanie urządzeń i instalacji (np. konstrukcja reaktorów i rurociągów, metody łączenia elementów, wybór systemu ochrony przeciwkorozyjnej) eksploatacji chronionych urządzeń i konstrukcji – np. osuszanie i oczyszczanie powierzchni narażonych na korozję, odnawianie izolacyjnych powłok ochronnych (np. malarskich), modyfikowanie składu środowiska (np. inhibitory), kontrola i regulacja systemów aktywnej elektrochemicznej ochrony przeciwkorozyjnej[3][4][5] Aktywna ochrona przed korozją elektrochemiczną może polegać na stosowaniu odrębnych elektrod, umieszczanych w środowisku korozji, lub takich powłok metalicznych, które powodują katodową polaryzację metalu chronionego lub polaryzację anodową – w przypadkach, gdy chroniony metal ulega pasywacji. W przypadku stosowania odrębnych elektrod (katod lub anod) są stosowane systemy z elektrodami trwałymi, zasilane z zewnętrznego źródła napięcia, lub protektory – wymienialne elektrody z materiału korodującego w kontakcie z metalem chronionym (system bez zewnętrznego źródła napięcia)[1][4][5][6][7].